Marszałek Carl Gustaf Mannerheim (1867-1946) odegrał olbrzymią rolę w fińskiej historii. Po I wojnie światowej, kiedy Finlandia odzyskiwała niepodległość, jak i po ataku Związku Sowieckiego w 1940 r. Mannerheim często spotykał się z rodziną Lubomirskich, w tym Marią Zdzisławową Lubomirską, ale Polsce postać ta jest słabo znana.
W fińskim plebiscycie sprzed dziewięciu lat, Mannerheima zostaje uznany za najwybitniejszego Fina w dziejach państwa. Związki bohatera narodowego Finlandii z naszym krajem pozostają nadal nieznane. Tymczasem, można powiedzieć, że to fiński odpowiednik marszałka Józefa Piłsudskiego.
Do Królestwa Polskiego Mannerheim trafił pełniąc służbę w rosyjskiej armii. Został przeniesiony 5 stycznia 1909 roku. Objął dowództwo 13. Włodzimierskiego Pułku Ułanów w Mińsku Mazowieckim. Siedem lat, które spędził wśród Polaków to miał być najszczęśliwszy okres w jego życiu. Późniejszy marszałek Finlandii podkreślał wielokrotnie, że kontakty z polską arystokracją w znacznym stopniu wpłynęły na jego sposób myślenia o własnym kraju, który odzyskiwał niepodległość w tym samym okresie co Polska.
Kosmopolita, który szczególnie kochał Polskę
Co ciekawe, Carl Gustaf Mannerheim, choć mówił po polsku, fińskiego nauczył się późno. Pochodzi z rodziny fińskich Szwedów. Większość życia spędził jako oficer Armii Rosyjskiej (do której należała wtedy Finlandia). Posługiwał się: szwedzkim - jako językiem ojczystym, rosyjskim - jako językiem urzędowym w Finlandii, francuskim, niemieckim, angielskim, portugalskim, polskim i pod koniec życia - fińskim.
Postać Mannerheima jest wciąż żywa w rodzinnych wspomnieniach Jana Lubomirskiego-Lanckorońskiego, prezesa Fundacji Książąt Lubomirskich. Fiński marszałek był zaprzyjaźniony z pradziadem Jana - Władysławem, który finansował jego działania na rzecz niepodległości Finlandii. Znał też Zdzisława Lubomirskiego (wuja Jana Lubomirskiego), członka Rady Regencyjnej, jak i jego małżonkę - Marię.
Tak jak Zdzisław Lubomirski zabiegał o uwolnienie przyszłego marszałka Józefa Piłsudskiego z niewoli niemieckiej, tak wstawiennictwu Mannerheima, wówczas sprzymierzonego z Niemcami, on sam zawdzięcza uwolnienie z niemieckiego więzienia (gdzie trafił, odmawiając udziału w hitlerowskich planach stworzenia podporządkowanych Niemcom kolaboracyjnych władz polskich).
We wspomnieniach Mannerheim pisał: Nic nie miałem przeciwko temu, że zostałem stacjonowany w Polsce, którą później z radością ponownie zobaczyłem. Im bardziej poznawałem Polaków, tym lepiej ich rozumiałem i świetnie się czułem między nimi.
Jego życie to materiał na film
Taki zresztą miał kilka lat temu powstać w kooperacji fińsko-węgiersko-niemieckiej. Do castingu na głównego bohatera zgłosił się Piotr Adamczyk. Księżną Marię Lubomirską, która była Mannerheimem zafascynowana miała zagrać polska modelka mieszkająca we Włoszech - Kasia Smutniak. Tematem zainteresował sie Renny Harlin, reżyser, który sukces osiągnął m. in. sequelem "Szklana Pułapka 2" z Brucem Willisem. Polski Instytut Sztuki Filmowej bardzo wysoko ocenił scenariusz filmu.
Niestety, film ostatecznie nie powstał, a szkoda, bo Carl Mannerheim to postać, która była świadkiem wielu zawiłych historycznych wydarzeń, interesująca nie tylko dla Hollywood, ale i dla Polaków.
----
Fundacja Książąt Lubomirskich powstała jako kontynuacja działalności dobroczynnej, prowadzonej od wieków przez ród Lubomirskich. Wspiera rozwój polskiej nauki i sztuki, rozwija projekty medyczne i edukacyjne. Zakres działalności organizacji jest bardzo szeroki - od wspierania ekologicznego budownictwa, poprzez fundowanie stypendiów dla studentów, zakup sprzętu komputerowego i medycznego, na odbudowie szczególnie cennych zabytków kończąc.
Link do strony artykułu: https://wm2.wirtualnemedia.pl/centrum-prasowe/artykul/prezydent-niepodleglej-finlandii-ktory-mowil-po-polsku